Eind november waren we een paar dagen in Zeeland. We verbleven in Renesse, op het schiereiland Schouwen-Duiveland. Uiteraard hadden we onze wandelschoenen mee. Ik had het plan opgevat om te gaan wandelen op het werkeiland Neeltje Jans, maar toen we daar overheen reden onderweg voor een middagje Middelburg trok me dat helemaal niet. Op advies van een ‘local’ zijn we naar boswachterij Westerschouwen gereden, en dat bleek een goede keuze te zijn!
Wandelroutes in boswachterij Westerschouwen
Op de kop van Schouwen, nabij Burgh-Haamstede, ligt boswachterij Westerschouwen. In het vlakke, open Zeeland is dit het grootste bos van de provincie. Je vind hier een heerlijke combinatie van bos, zee en daartussenin de duinen.
Er lopen verschillende wandelroutes door boswachterij Westerschouwen, variërend van 3 tot 12 kilometer. Alleen de langste route komt ook over het strand. Deze route was op dat moment alleen niet toegangelijk omdat het door een broedgebied loopt. Wij bedachten daarom een eigen variant op een van de routes, waardoor we zowel bos als strand meepakten en geen diertjes stoorden.
Herten spotten
Met behulp van het informatiebord met de routes maakten we onze eigen route. We volgden eerst een stuk de Schuilhuttocht. De gele pijltjes volgden we rechtsom, door het bos. Omdat je in een duingebied zit kregen we een paar leuke hoogteverschilletjes mee. Op een kwart van de route zagen we herten. Eerst ééntje, toen verscheen er een groot gewei achter een boom en zagen we ze uiteindelijk in een groepje weglopen. Oh, ik hou daarvan! Dieren in het wild spotten blijft bijzonder.
Op bijna het verste punt kwamen we langs een uitkijktoren. Vanaf hier konden we de bossen overzien en daarachter de zee zien liggen. Daar zouden we zo naar toe lopen! Ook zagen we vuurtoren Westerlicht van Burgh-Haamstede. Doordat het niet zo helder weer was konden we niet verder kijken, maar een plaat op de uitkijktoren gaf precies aan in welke richting je wat allemaal zou kunnen zien bij helder weer.
Schelpen zoeken
We volgden de Schuilhutroute tot iets over de helft, waar de gele route samenkwam met de groene route. Hier volgden we de bordjes ‘naar het strand’ en kwamen uit bij – je raadt het nooit – het strand. Want we kwamen ten slotte naar Zeeland om ook de zee te zien! We sloegen linksaf en volgden de branding. Het was lekker guur weer: het woei flink, miezerde af en toe en was behoorlijk fris. Echt uitwaaiweer.
Hoewel ik vooral van het bos houd, geniet ik ook steeds meer van het strand. Vooral in de koude maanden, wanneer je zo lekker kunt uitwaaien aan zee. Ik kon het zoals gewoonlijk niet laten af en toe een schelpje op te pakken en in mijn zak te stoppen. Die spoel ik thuis af en leg ze in een kaarsenhouder ter decoratie. Maar het was zo fris dat ik mijn handen maar een paar keer uit mijn zakken durfde te halen voor een foto of een schelpje.
We volgden het strand een paar kilometer en liepen toen een verhard pad door de duinen in. Kort daarna kwamen we terug bij het startpunt. Bij elkaar hadden we een rondje van ongeveer 10 á 12 kilometer gelopen. Een heerlijk rondje, en in de middag hielden we nog wat tijd over om een stadje te bezoeken.
Benieuwd naar meer wandelinspiratie? Kijk dan eens bij mijn andere blogs onder ‘Wandelen’. Wil je op de hoogte blijven van al mijn tochten en belevenissen, volg DutchWayfarer dan op Instagram.
