Het laatste weekend van september liepen we weer drie etappes van het Pieterpad: van Venlo naar Sittard. De route voerde door Midden-Limburg, langs de Duitse grens. Aan het eind lopen we door het Roerdalslenk, een gebied rond Roermond met resten van van Romeinen en oorlog, met veel landbouwgrond en kleine dorpjes in ‘wederopbouwstijl’. Al dat moois in een – helaas – regenachtig weekend.
Heb je de eerdere blogs over het Pieterpad gemist? Begin dan bij Pieterpad etappes 1 – 4: van Pieterburen tot Rolde voor het begin van van deel 1, of lees de eerdere blogs over deel 2:
- Pieterpad etappes 14 – 16: van Vorden naar Millingen
- Pieterpad etappes 17 – 19: van Millingen naar Vierlingsbeek
- Pieterpad etappes 20 – 21: van Vierlingsbeek naar Venlo
Etappe 22: Venlo – Swalmen
Op de eerste wandeldag hadden we een route van 23 kilometer op de planning. Voordat we vanuit de Randstad met de trein bij ons startpunt waren was het tegen het eind van de ochtend. We gingen dus maar gauw van start, en lieten Venlo al gauw achter ons.
Net buiten de stad stuitten we op het eerste pareltje: een voormalig trappistenklooster. Het bord ‘kringloop’ trok gelijk onze aandacht, maar helaas was die gesloten. In het klooster zit nu namelijk een Emmausgemeenschap. In plaats van te shoppen namen we daarom maar een kijkje in de prachtige tuin, waar een veld vol bloeiende dahlia’s onze aandacht trok. Om de hoek was nog een kloosterwinkel, waar we ook even naar binnen gluurden.
We passeerden groeve Wambach (een vuilnisbelt van sloop- en bouwafval, waar nu schapen grazen). Daarna volgde één lang stuk rechtdoor. Dit stuk liep een groot deel precies op of net over de Duitse grens. In mijn wandelgids las ik dat de steilrand waar we over liepen, een rand van het Maasdal, ooit als bewuste grens met Duitsland is gekozen. De rand is namelijk net niet op kanonschotafstand van de Maas, waardoor de Pruisen hier geen grip hadden op de rivier.
Op het terras van café De Grens houden we even pauze. Zon en bier, wat een heerlijke combi! Dit was waarschijnlijk de laatste keer dit jaar dat we zo buiten op het terras kunnen zitten. Na ons oplaadmomentje vervolgen we onze lange rechte weg, die nu over de Prinsendijk voert. Ook hier zien we stukjes van onze geschiedenis met Duitsland. Langs de dijk liggen nog enkele Duitse kazematten uit de WO II.
De laatste kilometers mogen we de lange rechte weg verlaten en kronkelen we door het bos heen. We komen, midden in het bos, langs een bord dat aangeeft dat het nog 500 meter is naar ons overnachtingsadres, Herberg de Bos. Hier hebben we een trekkershut gereserveerd. Het is heel handig dat de herberg precies op de route ligt, maar het is wel nog een kilometer of 3 van het eindpunt. En dus een kilometer of 2 die we nog moeten lopen om ergens te eten. Twee kilometers die we daarna ook weer langs de donkere weg terug moesten lopen… Ik was toen wel erg blij dat ik daar niet in mijn eentje liep!
Etappe 23: Swalmen – Montfort
De volgende dag beginnen we na een smakelijk ontbijt een met frisse moed aan de 21 kilometer van die dag. Vandaag hebben we een wat meer gevarieerde route door dorpjes en bossen. De dorpjes komen erg nieuw over. Op een her en der verdwaald monumentaal pand na oog alles erg jaren ’50. Dat kan kloppen, want volgens de gids heeft dit stuk erg geleden onder de oorlog.
Op de tweede helft komen we door Sint Odiliënberg, waar we even stoppen voor de mooie basiliek. Helaas is deze op het moment dicht, maar het gebouw is aan de buitenkant ook al indrukwekkend, en springt extra in het oog doordat die op een berg gebouwd is. Ook deze basiliek heeft meerdere renovaties ondergaan de laatste jaren. Niet alleen door verwoestingen in 1945, maar ook door een aardbeving in 1992.
Naarmate we dichter bij Montfort komen, komen we steeds meer Pieterpadders tegen. Over de dag verspreid hadden we al een paar kleine buitjes, maar juist als we Montfort inlopen krijgen we nog even en bak water over ons heen. Nee! We halen een salade en wat lekkers voor vanavond bij Coop, en lopen daarna de laatste 2 minuten naar onze B&B.
Druipend stappen we binnen bij B&B Ane Kerk. Getver wat een nattigheid! Maar de hartelijke ontvangst door eigenaresse Chantal, wat droge kleren, warme douche en een kop thee maakte een hoop goed.
Etappe 24: Montfort – Sittard
Gelukkig beginnen we de zondag met een fijn uitgebreid ontbijt, want de rest van de vooruitzichten zijn niet zo positief. Het is niet alleen de dag met de meeste kilometers van dit weekend, maar ook nog eens de natste. We houden kort na onze start even de pas in om kasteel Montfort van een afstandje te bekijken. Nou ja, het is meer een ruïne, maar ze zijn zichtbaar bezig met de heropbouw. In dit geval gaat het niet om schade door de WO II: het kasteel werd een veel langere tijd geleden al gesloopt.
We stappen vandaag flink door. De route komt langs zeer veel landbouwgrond, dus we lopen regelmatig onbeschut. Als het weer beter was geweest hadden we ongetwijfeld erg van deze groene omgeving genoten. Niet voor het eerst dit weekend passeren we ook monumentjes met verwijzingen naar de aanwezigheid van de Romeinen. Zo komen we langs een vindplaats van munten, een van oudsher Romeinse weg, en de archeologische vindplaats van een villa.
We liepen vandaag ongemerkt zo hard door dat we voor ons doen bijzonder snel bij het eindpunt waren. Sittard moet een zeer mooie kern hebben, maar we waren er zo klaar mee vandaag, dat we gelijk door zijn gelopen naar het station. Sittard bekijken doen we volgend weekend wel, dachten we. Want een week later hadden we ons laatste ‘Pieterpad-weekend’ ingepland. De laatste etappes. De Sint Pietersberg is in zicht! Nou ja, figuurlijk dan.
[In deze blog zijn affiliate links verwerkt. Als je via deze links iets koopt ontvang ik daar een kleine commissie voor, waarmee ik (een deel van) de kosten voor DutchWayfarer kan dekken. Dit kost jou niks extra. Je leest hier meer over in de disclaimer.]
