Pieterpad etappes 25 – 26: van Sittard naar de Sint Pietersberg

Uitzicht over Midden-Limburg

En dan is het zover: het laatste stukje Pieterpad, van Sittard naar de Sint Pietersberg in Maastricht. Vorig jaar op onze eerste etappe beloofde een medewandelaar dat van Groningen naar Maastricht lopen voelde als van de hel naar de hemel lopen. Dat beloofd wat voor dit wandelweekend door Zuid-Limburg!

Heb je de eerdere blogs over het Pieterpad gemist? Begin dan bij Pieterpad etappes 1 – 4: van Pieterburen tot Rolde voor het begin van van deel 1, of lees de eerdere blogs over deel 2:

Etappe 25: Sittard – Strabeek (Valkenburg)

Aan het eind van de ochtend komen we met de trein aan in Sittard. Voordat we echt van start gaan met het wandelen, doen we eerst nog even een rondje door de stad. Die hadden we de vorige keer overgeslagen omdat we doorweekt en vermoeid aankwamen, maar wat is dit een leuke stad! We nemen een kijkje in de Petruskerk, de Sint-Michielskerk en de basiliek Onze Lieve Vrouw van het heilig hart. Als je in Sittard bent, sla zeker die laatste niet over. Het interieur is zo kleurrijk, zo apart – echt de moeite waard.

Dan pakken we de route van het Pieterpad weer op, en laten de stad achter ons. We komen meerdere keren informatieve bordjes tegen over de Bokkenrijders. Wie kent nog de tv-serie ‘De legende van de Bokkenrijders’? Of anders wel de attractie in de Efteling, Villa Volta, het zogenaamde landhuis van de vervloekte leider van de bende? De Bokkenrijders waren in de achttiende eeuw in deze streek een beruchte dievenbende. Ze zouden ‘s nachts rondvliegen op bokken – vandaar de naam. De vraag is of er werkelijk sprake was van een georganiseerde bende. Met gruwelijke volteringen zijn er namelijk onrealistisch veel bekentenissen afgedwongen. Al met al gezellig leesvoer voor onder een wandeling – ahum. Maar wel interessant.

 

Bij kasteel Terborgh
In de grensstreek komen we regelmatig van dit soort vakwerkhuisjes tegen.

Behalve de interessante bordjes zien we veel moois onderweg. We komen langs kasteel Terborgh, en worden spontaan verliefd op het dorpje Terstraten. Hier zien we verschillende bouwstijlen, waaronder vakwerkhuisjes. Juist als we staan te kwijlen bij een van de snoepige huisjes met een zeer mooi onderhouden tuin komen de bewoners naar buiten. Of we nog wel voldoende water hebben, vragen ze. We mogen onze flesjes bijvullen bij de buitenkraan – en ga toch vooral even op het bankje in de voortuin zitten! Na deze hartverwarmende pauze zetten we in voor het laatste stukje van vandaag.

We komen bij ons overnachtingsadres, hotel Mimosa aan. Na de spullen gedropt te hebben, haasten we ons gauw naar het oude centrum van Valkenburg voor avondeten. Ik ben al vaker in Valkenburg geweest, dus het voelde allemaal heel vertrouwd. Hoewel Valkenburg een klein stadje is, valt er hier van alles te doen. En, leuk weetje: het is uitgeroepen tot wandelgemeente van 2019. Maar na een dag wandelen doen wij niet veel meer. Behalve dan de hele avond eten en borrelen op een verwarmd terras. Morgen de laatste etappe, daar moet op gedronken worden!

Uit eten in Valkenburg
Op zaterdagavond eten we nog in Valkenburg buiten (onder een verwarming, maar toch…)

Etappe 26: Strabeek (Valkenburg) – Sint Pietersberg (Maastricht)

Vandaag is het maar een ‘kort’ stukje naar het eindpunt. Het is 17 kilometer in totaal. Slechts iets van 12 kilometer tot de Sint Servaasbrug in hartje Maastricht. Ook dit laatste stukje – of misschien zelfs juist dit stukje – van het Pieterpad stelde ons niet teleur. Het regende bijna de hele tijd, maar de omgeving was zo mooi.

Direct na Valkenburg liepen we het weiland door, de Geul over en het bos in. Na een een stukje klimmen hadden we uitzicht over groeve Blom. Tegenwoordig wordt hier geen zand, grind en mergel meer gewonnen, maar grazen hier onder andere Kune Kune varkens. Ik zocht een plaatje van ze op, en ze zijn zo schattig! Jammer dat we deze blije varkentjes niet in het echt zagen.

Na het dorpje Terblijt komen we langs de Bermelergrubbe en -berg. Ja, dit is toch wel een heel typerend stukje Zuid-Limburg: glooiend landschap en rotsen die begraasd worden door schapen. Wat mooi!

Na de Bermelergrubbe en -berg lopen we het laatste stukje door de natuur richting de stad. Het landschap gaat over in een stadse omgeving, en de route leidt ons in een rechte lijn naar de Maas.

Mergel in Zuid-Limburg
Op de laatste dag zien we veel dit streekproduct: mergel.
De eindsprint

Op de Sint Servaasbrug komen onze ouders ons tegemoet lopen. Er wordt geknuffeld en gekust, en iedereen is blij. Ookal moeten we nog een paar kilometer, toch voelt dit al een beetje als het eindpunt. Bij het winkeltje op de brug koop ik ansichtkaarten van het Pieterpad – leuk voor in het plakboek! We lunchen even met z’n allen, voordat mijn wandelmaatje en ik ons opmaken voor het laatste stukje.

We lopen dwars door het historische centrum van Maastricht. Eerder dit jaar waren we ook al samen hier, met carnaval. Toen deden we een toeristisch rondje langs punten die we nu ook weer herkennen, zoals de OLV-kerk, de bisschopsmolen en de oude stadsmuur. Maar hoe leuk de stad ook is: nu, in deze regen, zijn we er alleen maar op gebrand het eindpunt te bereiken. We lopen dus stevig door.

En toen… waren we daar dan, bij de Sint Pietersberg. Het laatste stukje is een soort rondje over de berg. We lopen langs fort St. Pieter en een uitkijkpunt over de Encigroeve. Bij D’n Observant (ook weer een uitkijkpunt over de groeve) is daar dan eindelijk het bordje: start-/eindpunt Pieterpad. WE DID IT! Vanaf daar liep het pad via een andere route terug naar chalet Bergrust. Bij het chalet haalden we onze oorkondes op. Niet de “officiële”, maar minstens zo leuk.

Van onze ouders kregen we vervolgens bloemen. Zo is het dan wel echt een feestje! Na nog een borrel en een hapje in Valkenburg (ja, waar we vanochtend begonnen waren) was het dan toch echt afgelopen.

Eindpunt Pieterpad, Sint Pietersberg
We hebben het eindpunt gehaald, op de Sint Pietersberg!

…en nu?

Na bijna twee jaar is het leuk om het eindpunt te halen, maar ook een beetje gek. Het voelt als het einde van een periode… getsie! Daarom hadden we het er dit weekend al over: wat wordt het volgende project? Een andere LAW? Meerdaagse of losse routes?

We hebben nog geen idee, maar we gaan zeker weer samen op (wandel)pad! Dus blijf DutchWayfarer vooral volgen op Facebook en Instagram voor meer wandelavonturen.

Heb jij het Pieterpad gelopen? Ik ben benieuwd hoe je het vond. Aanbevelingen voor andere wandelroutes zijn ook welkom. Laat het me maar weten in een reactie onder dit bericht!

[In deze blog zijn affiliate links verwerkt. Als je via deze links iets koopt ontvang ik daar een kleine commissie voor, waarmee ik (een deel van) de kosten voor DutchWayfarer kan dekken. Dit kost jou niks extra. Je leest hier meer over in de disclaimer.]

About Lindsey

Een stadsmeisje met liefde voor het buitenleven en meer reislust dan haar kantoorbaan kan bekostigen. Is vast van plan om de wereld te zien – ver weg en dichtbij. Gaat ooit naar Santiago lopen, en met een camper door Canada toeren. Haar lijfspreuk is: ‘Stop and smell the roses’, oftewel: neem de tijd om van het leven te genieten.

View all posts by Lindsey →

4 Comments on “Pieterpad etappes 25 – 26: van Sittard naar de Sint Pietersberg”

  1. Ja ik heb het Pieterpad ook gelopen, van noord naar zuid. Tevens een deel gefietst van zuid naar noord ( Holten > Groningen). ( Mij is achteraf geadviseerd om van zuid naar noord te lopen. Heb je de zon in de rug en niet in je ogen)
    Daarna het Marskramerpad, dat is van oost naar west. Nu kan ik zeggen dat we Nederland door doorkruist hebben. ( In het westen wel veel drukker, maar leuk eindigen aan het strand bij het Kürhaus).

    1. Wat leuk om Nederland zo helemaal te doorkruisen!
      Het verschilt inderdaad per persoon of de voorkeur van noord naar zuid of van zuid naar noord is. Mijn keuze voor noord-zuid had er vooral mee te maken dat de route van oorsprong zo bedoeld is, en dat je (in mijn beleving) van het minst leuke stuk naar een steeds mooiere omgeving loopt.

  2. zijn nog bezig met de laatste drie etappes dan zit het er weer op het was een geweldige ervaring en zekers de moeite waard heb dit samen met mijn vrouw gedaan zijn trots op ons zelf dat we dit hebben mogen doen. Wat is nederland mooi als je zo wandeld van plaats naar plaats en wat een vriendelijk volk zijn we toch in een woord fantastisch een aanrader voor elke wandelaar.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *