In drie dagen waren we weer 53 kilometer verder langs het Pieterpad, deze keer van Millingen naar Vierlingsbeek. Via een laatste stukje Gelderse Poort en een puntje Duitsland lopen we Limburg binnen. Yes, de laatste provincie van de route is bereikt! Dat voelt toch wel als een mijlpaal.
Begin dit jaar zijn mijn wandelmaatje en ik begonnen aan deel 2 van het Pieterpad. Heb je het eerste stuk van deel 2 gemist? Die vind je hier: Pieterpad etappes 14 – 16: van Vorden naar Millingen. Benieuwd naar deel 1? Begin dan bij: Pieterpad etappes 1 – 4: van Pieterburen tot Rolde, en link van daaruit door naar de vervolgblogs.
Etappe 17: Millingen aan de Rijn – Groesbeek
Zoals altijd rijden we met de auto naar het eindpunt (in dit geval Vierlingsbeek) en gaan dan met het openbaar vervoer naar het beginpunt. Ons beginpunt van dit weekend, Millingen, is nogal een uithoek, dus het is al na twaalven voordat we kunnen starten met de tocht. Na Millingen lopen we de eerste kilometers tussen de weilanden langs de Duitse grens. Volgens het kaartje lopen we zelfs op de grens.
Voorbij het dorpje Leuth steken we via een klein bruggetje de grens over. Hier gaat de route eventjes gelijk op met bewegwijzering van de ‘pelgrimsweg naar Santiago’. Oh, die staat ook nog hoog op mijn bucketlist! Maar goed, één wandeltocht tegelijk. We komen door het Duitse Zyfflich, een dorp met een duidelijke mengeling van Duits en Nederlands. Dat blijkt al uit de verzameling informatieborden op het centrale plein in het dorp. Maar ook uit een tafel met plantjes die je kunt kopen dat langs een tuinhek staat: op de bordjes staan de plantnamen in beide talen.
Een stukje verderop komen we weer in Nederland. Zodra we de grens over zijn moeten we ‘klimmen’, de Duivelsberg op. We wijken een heel klein stukje af van de route om ook het uitzichtpunt mee te pakken. En blij dat we dat delen, want vanaf hier hebben we een mooi uitzicht!
De rest van de route naar Groesbeek is het bossig en heuvelachtig. voor het eerst voelen we echt de hoogteverschillen in onze benen. Op deze manier is die 20 kilometer, die we normaal gesproken bijna fluitend lopen, toch wat aan de pittige kant. Dus wat waren we blij toen we aan het eind van de middag ons Hotel, De Oude Molen, zagen! Na een opfrisbeurt gingen we toch maar naar het dorp om bij De Locomotief te gaan eten. Aspergesoep en daarna spareribs. Oh, wat knapt een mens daarvan op!
Etappe 18: Groesbeek – Gennep
De tweede dag is met 14 km een redelijk korte etappe. De helft daarvan bestaat weer uit bossen en heuvels. Vooral bij de St. Jansberg is het wel even klimmen. Daarna lopen we ‘bergaf’ naar Milsbeek. Tussen Milsbeek en Gennep ligt een vlak, open stuk langs de Maas, waar we tussen de koeien door lopen. Aan de rand van het open stuk ligt het snoezige ‘Theehuisje Milsbeek’, die je op foto bovenaan deze blog ziet.
Aangekomen in Gennep ploften we voor het oude raadhuis op een terras neer voor een welverdiend drankje. Na een tweede biertje (en bijna wegdoezelen in het zonnetje) liepen we toch maar naar ons overnachtingsadres, B&B Vijverzicht. We werden zeer warm ontvangen en installeerden ons in de ruime kamer die we toegewezen kregen. Daarna gingen we hapje eten bij de plaatselijke Griek. We sloten de avond af met nog een klein rondje door het oude dorp van Gennep, waarbij ik onder andere nog even de Martinustoren bezocht.
Etappe 19: Gennep – Vierlingsbeek
De laatste dag van ons wandelweekend begon door het oude Gennep, langs het water en daarna richting het bos. Vandaag liepen we door een stuk dat toch best anders was dan de afgelopen twee dagen. We kwamen langs hei, ven en watertjes.
Dit weekend hebben we trouwens iets met beestjes: we hebben onderweg pony’s en ezels geknuffeld, en zagen een paar keer een ree de weg oversteken. Dus toen we in natuurreservaat het Quin langs een kudde langharige schapen liepen, moesten die natuurlijk even op de foto.
Bijna aan het einde van onze route steken we met de veerdienst het water over. In tegenstelling tot de vorige keer vaart deze gelukkig wel af en aan! Daarna volgde een relatief saai stukje door de Zoeteplasweiden – een grasland dat bij hoog water onderloopt. Maar eigenlijk is dat wel even prima na dat geklauter van de afgelopen dagen.
En dan zit dit weekend er weer op. We hebben nog 150 kilometer van het Pieterpad te gaan! Die lopen we in de loop van dit jaar in nog drie weekenden. Benieuwd naar de laatste etappes? Houd dan mijn blog in de gaten, of volg DutchWayfarer op Facebook of Instagram.
[In deze blog zijn affiliate links verwerkt. Als je via deze links iets koopt ontvang ik daar een kleine commissie voor, waarmee ik (een deel van) de kosten voor DutchWayfarer kan dekken. Dit kost jou niks extra. Je leest hier meer over in de disclaimer.]
