Yes, we zijn weer op weg! We zijn gestart met het Pelgrimspad, een Lange-Afstands-Wandelpad van Amsterdam naar Maastricht. Met Pasen liepen we de eerste drie etappes. Vanuit de grote hoofdstad liepen we naar het Groene Hart. Onze ‘pelgrimstocht’ is begonnen.
Het is de start van een nieuwe LAW, dus eerst vertel ik wat meer over het het Pelgrimspad zelf. Daarna vertel ik meer over mijn belevenissen onderweg.
Wil je daarna nog meer lezen? Hier vind je al mijn blogs over het Pelgrimspad. Volg me op Instagram of Facebook om geen enkele nieuwe blog te missen!
Over het Pelgrimspad
Het Pelgrimspad (LAW 7) is één van de Lange-Afstands-Wandelpaden die Nederland rijk is. De route is opgeknipt in twee delen :
Pelgrimsroute
Eerder vertelde ik dat ik het Pelgrimspad loop bij wijze van een ‘alternatieve camino’ omdat ik mijn tocht naar Santiago moest uitstellen. Maar eigenlijk is het Pelgrimspad helemaal geen echte pelgrimstocht. Dat wil zeggen: het is geen oude route die naar een bekende heilige plek leidt. Het is ook niet één van de officiële Nederlandse aanlooproutes naar Santiago (hoewel het Pelgrimspad daar aan het einde wel op aansluit). Wel is het een route die langs verschillende religieuze plekken komt. En volgens de protestantse en moderne benadering van pelgrimeren gaat het meer om het onderweg zijn dan om het aankomen bij een heilige plek. In dat opzicht is het Pelgrimspad dus een prima pelgrimsroute!
Voor het echte pelgrimsgevoel kun je stempels verzamelen in een pelgrimspaspoort. Zo’n paspoort is het bewijs dat je als pelgrim op pad bent. Je mag dan bijvoorbeeld ook op speciale overnachtingsadressen voor pelgrims blijven slapen. Maar het is ook een ontzettend leuk aandenken. Meer over het pelgrimspaspoort en de stempelpunten is te lezen op de Facebookgroep Nederlands Pelgrimspad (LAW 7).
Routebeschrijvingen
Ben je zelf van plan het Pelgrimspad te lopen? Dan heb je natuurlijk een routebeschrijving nodig. De route staat beschreven in de wandelgids Pelgrimspad deel 1. In het veld zijn de bekende rood-witte LAW-markeringen aangebracht ter ondersteuning van het boekje. Op de website van Wandelnet vind je een overzicht met routewijzingen.
Etappe-indeling
Het boekje is beschreven als een aaneengesloten route, zonder echte etappe-indeling. Achterin de gids staat wel een etappe-suggestie. Met deze etappe-indeling begin en eindig je altijd bij een punt dat bereikbaar is met het openbaar vervoer. Aangezien wij afhankelijk zijn van het openbaar vervoer, en de lengtes van de etappe-suggesties voor ons goed te doen zijn, houden wij de indeling van het boekje aan. Maar je kunt natuurlijk altijd zelf een indeling maken.
Etappe 1: Amsterdam – Aalsmeer (22 km)
Nou, daar gaan we! Het is vrijdag – Goede Vrijdag – 9 uur in de ochtend. We zitten in de trein naar Amsterdam Centraal, het startpunt van de route. De eerste stempel locatie is al vanaf het station te zien: de Nicolaasbasiliek. Vanwege de feestdagen is de basiliek helaas gesloten voor publiek, maar we lopen er toch even langs om de buitenkant te bewonderen. De route gaat verder door de binnenstad, over een nu lege de Dam en het Rokin.
We komen bij het Begijnhof aan. Voordat we de kans krijgen om aan te kloppen bij de pastorie gaat de deur al open. De man kijkt ons aan en zegt: “jullie zijn zeker pelgrims. Kom erin!” Ik merk dat ik begin te gloeien. Ik werd herkend als pelgrim! Ik krijg de eerste stempel in mijn pelgrimspaspoort, en we krijgen een kleine tour door de Begijnhofkapel. Er is ook een hoek ingericht voor het Mirakel van Amsterdam, het wonder in de 14e eeuw waardoor Amsterdam zich tot bedevaartsplek ontwikkelde.
Plassen in het Amsterdamse Bos
Met een goed gevoel gaan we verder op pad en vervolgen de weg door de binnenstad, via het Vondelpark en naar het Amsterdamse Bos. Het Amsterdamse Bos is eigenlijk een XXL-park. Dat merk je aan het aangelegde uiterlijk, de talloze paadjes en de relatieve drukte. Dat betekent ook dat als je heel (heel, heel) nodig moet plassen, je dus nergens achter een boom kunt gaan zitten. Bij de lokale horeca kregen we te horen dat een koffie to-go prima mag, maar dat de wc’s verboden terrein zijn (lang leve de corona-maatregelen…). Tsja, en dan? Juist wanneer ik denk dat ik het niet meer houd staat er ineens een dixie langs het pad. Ik ben bijna in staat een vreugdedansje te doen, maar kies er toch voor om gauw het blauwe hok in te vluchten.
Na de dixie stuiten we op…. een mega lange rij voor het bloesempark! Ik snap het heel goed. ‘Buiten’ is de enige plek waar we nog naar toe mogen vandaag de dag, en de bloesembomen staan nu prachtig in bloei. Maar wij hebben toch echt niet de tijd om uren in de rij te staan zodat we onze route door het bloesempark kunnen vervolgen. Jammer, maar helaas – we moeten er maar langs lopen en via een andere weg verder lopen door het park.
Bij-je-hotel-bezorgd.nl
Via een laatste stukje Amsterdamse Bos en het Schinkelbos lopen we naar Aalsmeer. We hebben er dus een hele dagtocht over gedaan om Amsterdam uit te komen – maar wat een mooie (en ook groene) stukjes van Amsterdam hebben we gezien! We checken in bij het Blue Mansion Hotel. Voor het eerst in mijn leven laat ik Thuisbezorgd bij een hotel bezorgen, en eten we “afhaal”-chinees op een hotelkamer. Na een warme douche zijn we helemaal rozig. Het licht gaat dus al gauw uit. Wat slaapt dat lekker, na een dag in de buitenlucht!
Etappe 2: Aalsmeer – Nieuwveen (18 km)
De zaterdag begint met een glimlach. Na voor ieder een eerste kop koffie besluit het Nespresso-apparaat op onze kamer dat die er geen zin meer in heeft. Dankzij die ene kop zijn we gelukkig wakker genoeg om ons weer in de afritsbroeken en wandelschoenen te hijsen en op pad te gaan. Bij het uitchecken melden we vriendelijk het gemiste-koffie-voorval, waarna we direct een cappucino-to-go aangeboden krijgen. Super fijn!
Kletspraatjes
Met nog de meeneemkoffie in de hand lopen we tegen een omleidingsbord aan. Dat geeft niets – want we hebben koffie en we zijn blij! De eerste kilometers lopen we dus over de Aalsmeerderweg in plaats van de Hogedijk. De sfeer zit erin. Als we langs de Westeinderplassen de watertoren staan te bewonderen raken we aan de praat met een touringcarchauffeur die nu al een tijdje thuiszit en sindsdien vaker een stukje gaat wandelen. Even verderop kletsen we kort met een gezin dat met twee jonge kinderen aan het Pelgrimspad is begonnen. Dit soort ontmoetingen is ook één van de redenen wat het wandelen op bekende paden leuk maakt, naar mijn idee. En vandaag lijkt een aaneenrijging van korte ontmoetingen en gesprekjes.
Taart-to-go
Maar ook de omgeving maakt het wandelen vandaag weer leuk. We lunchen een klein stukje van de route voor fort Kudelstaart, en even later passeren we fort De Kwakel. Daarna volgt een flink stuk langs de Amstel, die hier een natuurlijke grens tussen Noord- en Zuid-Holland vormt. Waar de Amstel en de Drecht samenkomen houden we pauze bij theetuin [H]eerlijk. Ons meeneem-taartje peuzelen we op ons gemak op op een bankje bij de tolsluis. Het is dan nog maar een klein stukje naar Nieuwveen, en naar ons slaapadres.
Bij B&B De Sfeerstal ben ik helemaal in mijn nopjes. We hebben een mooie kamer met uitzicht op de tuin die nu vol staat met narcissen. De gastvrouw vertelt dat we de enige gasten zijn en daarom gebruik mogen maken van de eetzaal. Dat is ook fijn, dan hoeven we ten minste niet op bed te eten! Toch vind ik het nog steeds gek om bij de deur van de B&B mijn avondeten van een pizzakoerier aan te nemen…
Etappe 3: Nieuwveen – Reeuwijk (24 km)
Het is Pasen, en we krijgen in de B&B een heerlijk paasontbijtje. Stolletje, eitje, fruit en nog meer. Met goed gevulde buikjes beginnen we aan de laatste etappe van dit weekend.
Stadskneusjes in de wei
Het lijkt erop dat we de steden echt achter ons hebben gelaten – al is het maar voor even! Bijna de hele dag bestaat ons uitzicht uit weilanden, molens en koeien. En zouden ze die overdaad aan lammetjes speciaal voor Pasen langs onze route in de wei hebben gezet? Vast niet, maar het geeft wel een echt voorjaarsgevoel.
We lopen nu écht midden in het Groene Hart. De route gaat voor een groot deel door weilanden. Meerdere keren komen we hekken op onze route tegen. Logisch, want dat houdt de beestjes in de wei. Maar in dit geval houd het ook ons, stadskneusjes, uít de wei. Ik ben gewend dat een hek op een wandelroute makkelijk open kan of dat er een overstapje is. Maar nee, we komen elektrische draden en hekwerken van pallets tegen. Een boer die ons ziet nadenken hoe we het elektrische obstakel gaan passeren legt ons uit hoe we erdoor kunnen. Op een zeker moment zien we een bordje voor wandelaars langs de route, met als onderwerp: ‘Hoe om te gaan met dieren in de wei’. Ik denk dat ze beter ook bordjes hadden kunnen plaatsen met: ‘Hoe een hekwerk te openen’. Speciaal voor stadskneusjes.
Rozig
In Aarlanderveen halen we een koffie en in Zwammerdam nemen we een kijkje in een kerkje. Buiten die plaatsjes om lopen we heerlijk rustig door een landelijk gebied. Na twee dagen kletsen zijn we nu stil en genieten we van het weidse uitzicht. Als we in Reeuwijk op de bus wachten voel ik dat mijn wangen beginnen te gloeien van drie dagen buitenlucht. En stiekem piepte de zon ook regelmatig tussen de wolken door.
In de trein naar huis lijkt het alsof ik bijna ontplof. Ik heb drie dagen zonder jas gelopen, en dan voelt een verwarmde trein ineens als een sauna! Helemaal rozig komen we thuis aan. Ik voel me fysiek moe, maar mentaal opgeladen. De kop van het Pelgrimspad is eraf. En ik heb nu al zin in het volgende wandelweekend!
Super leuk hoe je de reis omschrijft,en laat ons steeds meegenieten van jullie wandelroutes.
Dank je wel, en graag gedaan!