Even een dagje uitwaaien, dat lukt wel tijdens NS-wandeling Kennemerduinen! Maar de route heeft veel meer te bieden dan zand en zee. Je loopt door bos, klimt over heuvels en komt op een paar mooie uitkijkpunten. Dus heb je zin in een gevarieerde wandeling waar uitwaaien aan zee onderdeel van is? Pak dan maar de trein naar Santpoort-Noord.
>> Kijk hier voor nog meer NS-wandelingen
Mijn vriend en ik liepen de NS-wandeling Kennemerduinen afgelopen week. Het was winters fris. We troffen een paar keer een klein buitje, maar het gros van de tijd liepen we in een heerlijk zonnetje. Ik loop helemaal niet vaak in de buurt van de kust, en ik ging op pad met de verwachting vooral zandduinen, een paar pollen duingras en de zee te zien. Maar de route bleek veel gevarieerder dan dat!
We komen rond 11 uur aan bij station Sandpoort-Noord, het startpunt van NS-wandeling Kennemerduinen. We lopen langs een manege richting het duingebied. Volgens het bord bij de manege kun je hier normaal gesproken een route van de NS-wandeling krijgen en is er horeca, maar wegens de corona-maatregelen is dat nu gesloten. Bij de ingang van Nationaal Park Zuid-Kennemerland passeren we een paar mannen van Staatsbosbeheer die een spandoek aan het ophangen zijn met ‘Welkom en geniet’ erop. Bedankt, dat zullen we doen!
Nationaal Park Zuid-Kennemerland
Het eerste stuk door de Kennemerduinen is bosachtig. De nu winters kale bomen houden de zandheuvels goed op hun plaats. Tussen de heuvels herkennen we de resten van bunkers. Na de derde bocht lijken we even de route kwijt te zijn (toch niet nu al?), maar dan herken ik het klinkerpad waar we op uit zouden moeten komen, een paar honderd meter later dan verwacht. We passeren een oude tankgracht uit de Tweede Wereldoorlog, en stoppen kort voor een slok water.
De bomen gaan over in struiken, en het landschap wordt meer open. We komen een paar keer langs graafmachines en treffen kaalgeplukte stukken zandgrond. Later begrijp ik dat de begroeiing bewust her en der wordt weggehaald zodat de wind weer grip kan krijgen op de duinen. Ik begrijp het nut, maar erg charmant oogt het op dit moment eventjes niet. Gelukkig is veruit het meeste van wat we zien wél heel mooi. De route laat ons kleine klimmetjes maken, vanwaar we uitzicht hebben over de golvende omgeving. Het is alsof je uitkijkt over een groene versie van de zee.
We komen een bankje tegen waar we besluiten ons lunchpakketje op te eten. Kort daarna vertelt een bord ons dat we een alternatieve route moeten lopen in verband met hoogstaand water en broedende vogels. We volgen de alternatieve route, totdat we voor het laatste duin staan waarachter de zee ligt. Ik lach om een bordje midden in een meertje dat aangeeft dat je daar niet mag fietsen. Wie gaat er dan ook door een meertje fietsen? Tenzij je een waterfiets hebt natuurlijk. Mijn vriend wijst mij erop dat waar het bordje staat normaal gesproken een pad loopt. Het pad nota bene waarover we anders aan waren komen lopen. Gelukkig maar dat er een alternatieve route is!
We zien nog een groepje wilde paarden rustig grazen langs het pad. Zij zijn, samen met een stel Schotse hooglanders, de grote grazers die met hun hoeven het zand los moeten lopen. Een charmante en natuurlijkere manier om het duinlandschap te behouden, maar kennelijk niet effectief genoeg zodat de graafmachines niet nodig zijn.
Uitwaaien aan zee
We lopen het duin over en ja hoor, daar is ze dan: de zee. De donkere lucht boven het water en de schuimkraag die het strand op wordt geduwd zien er dramatisch uit, maar het is en blijft droog weer. Zo vaak komen we niet aan zee, dus we maken een paar foto’s (‘kijk eens, papa en mama, we zijn lekker aan het uitwaaien!’). Op het strand zoeken we naar schelpen en stoppen die in een zakje – wat een heerlijk nostalgisch gevoel.
De route was, zoals verwacht, grotendeels onverhard. Uiteraard op het strand, maar ook in de duinen. Ik had dan ook expres mijn Vibram FiveFingers V-Trek aangetrokken. Ik ben nog herstellende van een enkelblessure die ik in december heb opgelopen, en ik heb er af en toe nog last van. Maar ik kon de verleiding niet weerstaan om het zand onder mijn voeten en tussen mijn tenen te voelen (maar dan zonder dat mijn voeten vies worden). Heerlijk, en zeker hier op het strand!
Strand of duinen?
Bij paviljoen Parnassia hebben we twee keuzes: over het strand doorlopen tot aan Zandvoort, of hier de duinen weer in lopen richting station Overveen. We kiezen voor het laatste. Hoe mooi de zee ook is, de variatie van het duingebied trekt ons meer. Onze keuze wordt beloont. Eerst leidt de route ons de Hazenberg op. Vanaf hier heb je een mooi uitzicht op de omgeving, onder andere op het naast de ‘berg’ gelegen vogelmeer. We lopen langs het meertje, waar ook een vogelkijkhut is. We nemen genoegen met de vogels die we vanaf het pad al kunnen zien dobberen op het water en lopen door.
Geleidelijk neemt de begroeiing weer wat toe. We komen nog langs twee gedenkstenen, die herinneren aan het feit dat hier na de Tweede Wereldoorlog grote aantallen vermoorde mensen zijn gevonden. De struikjes gaan over in bomen. Uiteindelijk komen we bij een weg uit en dan begint het laatste, wat saaie stukje naar het eindpunt. Maar dat geeft niet, na al dat moois dat we vandaag al hebben gezien. De NS-wandeling Kennemerduinen heeft me positief verrast! Ik ben doorgaans meer van het bos dan van de zee, maar deze route kan ik zeker waarderen.
Eenmaal thuis kom ik erachter dat ik mijn zakje met schelpen in de trein heb laten liggen. Verdorie! Gelukkig had ik er ook nog een paar in de zakken van mijn wandelbroek gestopt. Ik spoel ze af en leg ze bij de kaarsen op tafel. Tijd om met de voetjes omhoog en een drankje even lekker na te genieten en bij te komen van onze uitwaaisessie.
Ook NS-wandeling Kennemerduinen lopen?
Wil je ook deze route lopen? Je kunt de route downloaden via de website van de NS. De route start bij station Santpoort-Noord, en eindigt bij station Zandvoort (15 km) of station Overveen (16,5 km). Er is horeca bij het start- en eindpunt, en halverwege bij paviljoen Parnassia. Let op, in verband met corona is de horeca momenteel op z’n best open voor afhaal. Het kan zijn dat horecagelegenheden volledig gesloten zijn.
