In een zeer zuidelijk puntje van de Belgische Ardennen kun je de laddertjeswandeling lopen. Een hele toffe, mooie, niet zo lange en toch best uitdagende wandeltocht. Dus ben je in de buurt, trek dan je wandelschoenen aan voor deze avontuurlijke dag(deel)wandeling!
Je raad het nooit, maar de laddertjeswandeling heeft een leuke dosis hoogtemeters. En die leg je dus deels af via een aantal ladders. Ik zal eerst wat algemeens vertellen over de laddertjeswandeling, mocht je ‘m zelf ook willen lopen. En daarna lees je over mijn ervaring met de tocht. Spoiler alert: het was leuk! Logisch natuurlijk, want anders zou ik er geen blog aan wijden.
Over de laddertjeswandeling
De laddertjeswandeling wordt door meerdere mensen omschreven als één van de leukste wandeltochten van de Belgische Ardennen. En het is perfect voor de avontuurlijke wandelaar. Andere namen van de tocht zijn Les Échelles de Rochehaut en wandeling 43. Dus mocht je die benamingen zien op de borden: het is één en al dezelfde wandeling. Het start- en eindpunt van de laddertjeswandeling is in het Belgische dorpje Rochehaut. Dat is met de auto 20 kilometer van Bouillon en 11 kilometer van de Franse grens.
De tocht is ‘slechts’ 5,5 kilometer lang, maar met dat klimmen is dat ook wel genoeg. Voor mij voelde het als een flinke work-out. Nu ben ik niet topfit, heb lichte inspanningsastma en ben alles behalve een doorgewinterde berggeit. Desondanks vond ik het goed te doen. Maar daarom wel een kleine waarschuwing vooraf: het kan pittig zijn. Door de klimmetjes en kans op gladde stenen is het afraden bij nat weer. Maar is het droog, schat je zo in dat je een redelijke conditie hebt én hou je van een beetje uitdaging en mooie natuur? Ga er dan voor!
Even alle tips voor de laddertjeswandeling op een rij:
- Loop de tocht bij droog weer.
- Je hoeft geen topsporter of klimmer te zijn, maar het is wel handig als je een beetje fit bent!
- Goede wandelschoenen zijn aan te raden. Verder heb je geen bijzonder materiaal nodig.
- Neem een rugzakje mee met het gebruikelijke voor een dagtocht: water, iets te eten zoals energierepen en een EHBO-setje.
- De start is in het dorp Rochehaut. Vanaf de kerk vind je de bebording.
- Parkeertip: zet de auto bij panorama de Frahan.
Een dagje klimmen en klauteren
Wij waren hier afgelopen augustus. Voor mijn verjaardag gingen we een lang weekend kamperen in de Ardennen. Nou ja, kamperen… We huurden een Roulotte (omgebouwde bouwkeet) op de kleine camping Ile de faigneul. Hartstikke leuk! Maar dat terzijde. Joey vroeg wat ik wilde doen op mijn verjaardag. Tsja, ik lijk wel gek, maar… wandelen? We zaten dus in de buurt van Rochehaut, en ik had ergens gelezen over de laddertjeswandeling. Dat werd ‘m!
Een beetje op tijd in de ochtend parkeerden we de auto bij het panorama de Frahan. We hadden gelijk het eerste mooie uitzicht te pakken! Het is altijd even zoeken naar het beginnetje, maar het bleek dat we eerst terug het dorp in moesten lopen, langs de kerk omhoog. Vanaf dit punt was de route goed aangegeven met bordjes.
‘Niet voor gevoelige personen’
We lopen het dorp uit, tussen nog wat huizen en weilandjes door. Langzaam begint het pad te dalen. Na ruim een kilometer zien we een bordje met ‘Wandeling van de Ladders 43. Gevaarlijke wandeling af te raden aan gevoelige personen.’ Ik weet niet wat ze precies bedoelen met gevoelige personen, maar het is me wel duidelijk dat hier het echte werk gaat beginnen!
Het is gelijk een vrij steile afdaling. We klauteren over de rotsen naar beneden. Soms is het echt even zoeken hoe je het beste van een rotsblok af komt. Maar dat maakt het juist leuk. Achter ons loopt een gezin waarvan kindlief een andere route van de heuvel af ziet als vaders. Resultaat: schreeuwende ouders en huilend kind. Voor ons loopt nog een gezin, wat naar mijn idee niet ingesteld zijn op een wandeltocht. Lees: strakke spijkerbroeken, kanten bloesjes en sneakers. Vooral moeders lijkt het zwaar te hebben met de afdaling. Ik begin te begrijpen wat wordt bedoeld met ‘gevoelige personen’.
Beloond met uitzicht
We komen uit bij de rivier. Het dalen zit erop. De wandelaars verspreiden zich langs de waterkant voor een pauze. Ook wij gaan aan het water zitten voor een slokje en een reep. Het is een prachtig plekje met uitzicht op het glooiende landschap van de Ardennen. Wanneer wij weer verder lopen blijven de gezinnen nog zitten. Geen idee of ze later door zijn gelopen of een makkelijkere weg terug hebben gezocht, ik heb ze niet meer gezien.
Nu begint het klauterwerk. Waar we vrij steil zijn afgedaald zullen we nu, na een stukje langs de waterkant te hebben gelopen, zigzaggend omhoog gaan. De afdaling ging nog snel, maar het klimmen zal meer tijd kosten. Prima, alleen maar leuk! Serieuze klauterstukken wisselen af met wat vlakkere stukjes. Een paar keer moeten we omhoog of omlaag met een verticale stalen ladder. Aan die dingen dankt deze tocht natuurlijk zijn naam.
Ik krijg de smaak te pakken en hups enthousiast van steen naar steen. Dit is leuk! Maar goed, ik kom natuurlijk wel uit de polder. Dus ik ben niet zo gewend aan dat geklim. Van tijd tot tijd stop ik om op adem te komen. En tevens om even om me heen te kijken. Want man, wat zijn die rotspartijen mooi! Wanneer we hoger komen worden we ook geregeld beloond met een mooi uitzicht.
Bijkomen op het terras
Na ruim een uur komt er een eind aan de klimtocht. Bovenaan de heuvel lopen we tussen de weilandjes en de vrijstaande huisjes terug richting het dorp.
Het was bij elkaar ‘maar’ 5,5 kilometer, en ‘maar’ een kleine twee uur. Maar terug in het dorp sta ik een beetje te trillen van de inspanning. Gelukkig zijn er verschillende terrasjes waar we even neer kunnen ploffen. Het is inmiddels lunchtijd, dus dat komt precies goed uit. Strava op stop, zitten en nagenieten met een hapje en een drankje. Het is ten slotte mijn verjaardag, dus: cheers!
