Het zijn alweer de laatste dagen van 2022. Tijd voor een terugblik op het afgelopen jaar! Want wat een jaar was dit, zeg! Op wandelgebied, maar ook op persoonlijk vlak. Dit jaar liep ik de camino en de Vierdaagse. Twee uitdagingen die al een tijdje op mijn bucketlist stonden. In de tweede helft van het jaar zijn we verhuisd. Daardoor was het stiller op DutchWayfarer. Maar mijn nieuwe woonomgeving vráágt gewoon om te gaan wandelen. Dus dat gaan we binnenkort maar eens doen!
Laat ik beginnen met mijn wandeldoelen. Welke kan ik afvinken, en welke niet? Begin dit jaar stelde ik mijzelf een aantal wandeldoelen. Ik heb ze niet allemaal gehaald. Maar de belangrijkste wel: de camino en de vierdaagse kan ik afvinken. Ik had ook als doel om 1000 kilometer te lopen. Halverwege het jaar ben ik gestopt met bijhouden, dus ik weet eigenlijk niet of ik dit doel behaald heb. Maar ik ben toch zeker tot driekwart gekomen. Het Pelgrimspad deel 2 en een solotocht zijn er niet van gekomen. Maar die schuif ik gewoon door naar het nieuwe jaar.
Camino de Santiago
En dan de highlights van dit jaar. Te beginnen bij de camino. Dat was voor mij toch wel hét avontuur van 2022! Twee keer werden de plannen uitgesteld door corona. En uiteindelijk werd het een ingekorte versie van ‘slechts’ 300 kilometer. Maar ik kan eindelijk zeggen dat ik naar Santiago ben gelopen!
Meer dan mooie plaatjes
Zo aan het einde van het jaar sta ik ook stil bij wat dit soort belevenissen me hebben gebracht. Want de camino is een mooie wandeltocht, een fysieke uitdaging, een prestatie. Maar het is ook een pelgrimstocht. Een tocht die mensen samen brengt, of je nu alleen loopt of niet. En die uitnodigt om over verschillende dingen na te denken. Zoals Joey het ook zo mooi zei: een mentale reset.
Ik kan dan ook wel zeggen dat de camino mij meer heeft gebracht dan alleen een goed gevuld fotoboek. Sommige dingen zijn zichtbaar. Zoals de keuze op mijn werk om van functie te veranderen. En sommige dingen zie je niet. Zoals mijn instelling en kijk op het leven. Klinkt heel zweverig allemaal, terwijl ik niet zo ben. Maar ik wil maar zeggen: de camino doet iets met je. Dat heb ik al zo vaak gehoord en gelezen. Maar nu heb ik het dan ook zelf ondervonden. Een hele waardevolle ervaring. Die stiekem smaakt naar meer…
>> Lees meer over deze tocht in: ‘Het camino-avontuur: van León naar Santiago’
De Nijmeegse Vierdaagse
Ik was nog maar twee weken terug van de camino, en toen was het al de week van de Vierdaagse. Nog zoiets wat ik al een paar jaar wilde doen! In 2020 schreef ik mij al in. Maar goed, we weten allemaal wat er in 2020 en 2021 aan de hand was. Dit jaar mocht het dan eindelijk zo zijn. Niet dat het dit jaar helemaal volgens plan ging. De eerste dag werd afgelast. Maar de andere drie dagen gingen wel door.
Op naar de Via Gladiola
Oké, ik ga proberen mijn Vierdaagse voor je samen te vatten. Het was geweldig. Het is afzien maar het is ook een onvoorstelbaar feest. Wat een mensen, ook langs de zijlijn. Wat een support! Van de eerste tot de laatste meter, in weer en wind. De eerste dag was hartstikke warm. Mensen stonden langs de kant met bakken water en tuinslangen om flesjes bij te vullen. Dat was wel nodig ook! De tweede dag verzoop ik van de regen. Ik dacht nog: nu zal er wel niemand meer langs de kant staan. Maar mooi niet. Mensen bleven zitten. Onder paraplu’s, luifels, zelfs onder tafels, maar ze bleven zitten om aan te moedigen. Ik was doorweekt, maar de toeschouwers waarschijnlijk ook. ‘s Avonds heb ik de föhn in mijn schoenen gezet om ze een beetje droog te krijgen. En een blaren dat ik had! Een hele camino blaarloos gelopen, en twee dagen Vierdaagse… Maar goed, toen moest ik nog een dag.
Maar die laatste dag, die loop je gewoon. Met zoveel medewandelaars en zoveel mensen langs de kant vliegen die 40 kilometer voorbij. Het feit dat ik om 9 uur ‘s ochtends al aan het bier zat hielp waarschijnlijk wel mee. En dan denk je dat er niet meer feestvreugde langs de kant kan staan, tot je de Via Gladiola afloopt, de laatste kilometers naar de finish. Ik hield er een week spierpijn en dikke voeten aan over. Minstens. Maar het is het zo waard!
En, en, en… ja, hoe vat je zoiets samen in één alinea? Dat gaat eigenlijk niet. Normaliter schrijf ik geen blogs over wandelevenementen. Maar nu zo terugkijk, zou ik dat best eens kunnen doen. Wat denk jij?
Van driedaagse naar vierdaagse?
Ergens voelt het een beetje nep dat ik maar drie dagen heb gelopen. Ik hoorde van een aantal ervaren Vierdaagse-lopers dat het door het weer wel alsnog wel een van de zwaardere edities was. Dat compenseert de gemiste dag dan wel weer een beetje. En ik heb mijn kruisje!
Maar toch… ik moet natuurlijk wel nog een keer de volle vier dagen lopen!
Verhuizing naar de Veluwe
In augustus begonnen Joey en ik voor het eerst serieus naar een nieuw huis te kijken. En voor het eind van de maand waren we verliefd geworden op een huis, en was ons bod geaccepteerd. Nog steeds vind ik het bizar hoe snel dat is gegaan. Daardoor stond ons leven vanaf dat moment in het teken van spullen uitzoeken en inpakken en behangetjes kiezen. In september liep ik nog wel twee tochten die toch al gepland stonden. Maar dat was het dan ook. Het werd een tijdje stil hier op Dutchwayfarer. Sorry not sorry! Want ik woon nu op een plekje… Oh, jongens!
Ons nieuwe huis staat aan de rand van de Veluwe. Ik heb dus, na ruim 30 jaar, mijn geboortestad Almere verlaten en ingeruild voor een van de mooiste stukjes van Nederland. Begin december kregen we de sleutel. Het is dus nog enorm wennen. Maar ik ben ook enorm enthousiast. En je kan het wel raden: mijn nieuwe woonomgeving vraagt natuurlijk om veel mooie wandeltochten.
Plannen voor 2023
Dat is tevens een mooi bruggetje naar volgend jaar. Want zo’n terugblik leidt uiteindelijk tot een vooruitblik. Wat wil ik komend jaar doen? Waar ben ik niet aan toe gekomen, en wil ik alsnog? Hoe ga ik dat bereiken?
Eigen huis, tuin en bruiloft
In 2023 wil uiteraard mijn nieuwe omgeving gaan ontdekken. Te voet, met de fiets… Maar ook zijn we voorlopig nog wel bezig met het huis zelf. Binnen begint het aardig vorm te krijgen. Maar er blijven altijd nog wat van die puntjes op de i over. Buiten moeten we in het voorjaar schilderen. En ik heb grootse plannen voor de tuin.
Daar komt nog eens bij dat Joey en ik halverwege volgend jaar gaan trouwen. Jazeker! Het komt nu toch wel een stuk dichterbij. Ontzettend leuk natuurlijk, maar dat vraagt ook een hoop tijd in de voorbereiding. En een huwelijksreis. We hebben nog geen idee wat we daarmee willen. Het moet niet té fancy zijn, want: nieuw huis – en dat kost al genoeg. Maar wel bijzonder, want: huwelijksreis… We denken er nog over na. Dus als je suggesties hebt, laat het vooral weten!
Kilometervreten
Maar ondanks de grootse plannen gaat er uiteraard ook gewandeld worden! De Nijmeegse Vierdaagse staat sowieso op de planning. En hopelijk nu wel echt vier dagen. Maar dat betekent ook vanaf januari weer kilometers maken om op te bouwen. Want ik merk dat na een paar maanden weinig wandelen mijn conditie enorm achteruit is gegaan. De laatste tijd heb ik veel last van mijn inspanningsastma. Na een minuut op flink tempo lopen heb ik het al super benauwd. Er is dus werk aan de winkel. En flink ook. Maar ik heb er zin in.
Heb jij al (wandel)plannen voor 2023?
Ik wens je vast een heel goed uiteinde en fantastisch jaar vol mooie kansen en avonturen. Tot in het nieuwe jaar!
