Alleen reizen, dat kan al best eng zijn als je het nog nooit hebt gedaan. Ik vond het ook best spannend toen ik voor de eerste keer alleen in het buitenland ging overnachten. En toen bleek dat ook nog eens niet zo’n fijne ervaring te zijn! Want wat doe je als je alleen bent en je je niet veilig voelt in het hotel wat je hebt geboekt? En hoe ga je verder na zo’n ‘valse start’?
Alleen reizen naar Frankrijk
Zo rond 2018 begon het steeds meer bij me te kriebelen. Ik was al even vrijgezel en had juist het jaar daarvoor ontdekt hoe fijn het is om af en toe iets alleen te ondernemen. Shoppen in een andere stad, een wandeling maken, zomaar een terrasje pakken… Niemand die met me in discussie gaat of linksaf een betere optie is, of dat het terras verderop leuker is. Ook paste het precies bij mijn doel om meer te genieten. Want als je niet hoeft te wachten tot een ander tijd heeft, kun je elk moment op pad gaan. Maar bovenal: het gaf mijn zelfvertrouwen een enorme boost! Maar dat alleen reizen, dat was nog stapje verder. En ik durfde niet zo goed de eerste stap te zetten.
En toen verhuisde een vriendin van me naar Frankrijk. De perfecte reden om mezelf ertoe te zetten om in mijn eentje de auto in te stappen en de grens over te gaan. Ik besloot in mijn eentje naar Frankrijk te rijden om haar een weekje op te zoeken.
Er zijn mensen die gelijk in het diepe springen en een maand of een jaar in hun uppie naar de andere kant van de wereld afreizen. In vergelijking met die heldhaftige mensen was een ritje naar Frankrijk natuurlijk maar een babystapje. Maar toch, het was de eerste stap. Slechts 1000 km van huis, en maar 2 nachtjes die ik alleen moest doorbrengen. Dat ging mij vast lukken!
Een goede voorbereiding is het halve werk
Mijn vriendin en ik prikten een week en ik begon met plannen. Een goede voorbereiding geeft mij altijd het vertrouwen dat het goed komt. Dus ik koos zorgvuldig een overnachting voor de heen- en terugreis, beide keren iets over de helft van mijn route. Ook geef ik mijn ouders een overzicht van de adressen waar ik verblijf.
De tolwegen vond ik eigenlijk nog het meest spannend. Voor het eerst in mijn leven vroeg ik een creditcard aan. Die ging mij hopelijk helpen om overal tolpoortjes door te komen en te tanken, zonder dat ik meer Frans nodig heb dan ‘bonjour’ en ‘merci’ – waar mijn Franse vocabulaire zo’n beetje bij ophoudt.
De dag van vertrek is daar. In mijn autootje tuf ik de Franse grens over. De eerste paar honderd kilometer kom ik zonder kleerscheuren door. Ik tank, ik passeer tolpoortjes en ik bestel ergens een croissant. Man, wat voel ik me stoer. I got this!
De eerste keer alleen overnachten: het spookhotel
Tegen het eind van de middag stond ik dan voor het hotel dat ik geboekt had. Ik had het gehaald! Behalve… Wat ik voor me zag leek een beetje de spookhuisvariant van wat ik op internet had gezien. De verf zat niet meer zo strak op de gevel. De parkeerplaats was leeg op één roestige auto met vier lekke banden na. Het onkruid kwam op een aantal plekken door het asfalt heen. En er stond een clubje niet zo fris uitziende mannen bij de ingang te roken.
Inchecken in het spookhotel
Het geheel zag er alles behalve aantrekkelijk uit, maar ik besloot dat ik me niet zo moest aanstellen. Ik maakte het in mijn hoofd vast erger dan het werkelijk was. Bij het inchecken kwam er een jong gezin met een baby achter me staan. Toen pas kon ik me een beetje ontspannen. Als zij hier durfden te overnachten, dan durfde ik dat ook!
De kamer was simpel, maar netjes en schoon. Ik begon op mezelf in te praten en zei dat het allemaal best mee viel. Tot ik het gat in de muur zag. En de extra sloten op de ramen en deuren… Het hotel gaf me een onbehaaglijk gevoel. Dus ik deed hetgeen wat op dat moment wel goed voelde: het hotel uit, op zoek naar eten.
Schuilen bij de Mac
Het hotel bleek aan de rand van een nette villawijk te liggen. De wijk straalde iets gemoedelijks uit waardoor ik wat tot rust kwam. Een hotel aan de rand van zo’n wijk kon toch niet ‘fout’ zijn? Aan de andere kant van de wijk lag een grote supermarkt en een McDonalds. Wat zag dat er vertrouwd uit! Ik bleef zo lang mogelijk hier rondhangen. Tussen de winkelende en etende mensen voelde ik me veilig.
Alarm
Die nacht sliep ik met het bedlampje aan, als een klein kind dat bang is voor de monsters onder het bed. Tot overmaat van ramp ging midden in de nacht het alarm af. Nee hè! Ik schoot in mijn kleren, griste mijn handtas mee en in een mum van tijd stond ik bij de ingang. Als enige. Na wat een eeuwigheid leek kwam een man van het hotel het alarm uitzetten en vertelde me dat ik gewoon weer terug kon gaan naar mijn kamer. Er was niks aan de hand, zei hij. Althans, gezien mijn beperkte kennis van de Franse taal is dat wat ik denk dat hij zei.
De rest van de nacht deed ik geen oog dicht. Zodra het licht was, pakte ik mijn spulletjes bij elkaar, stapte in de auto en reed verder. Een uur later stond ik op de parkeerplaats van Mont Saint Michel de laatste rillingen te verdampen in de warme Franse zon. Zie je nou, er is niets gebeurd, bleef ik mezelf vertellen. En dat was ook wel zo, maar ik voelde me absoluut niet prettig in dat gekke hotel. Het enige wat ik nu kon doen was het van me af zetten, genieten van mijn bezoek aan Mont Saint Michel, en daarna wijntjes drinken met mijn vriendin. Dat was toch zeker iets om naar uit te kijken!
De tweede overnachting: een warme ontvangst
Na een hele gezellige week was het tijd voor de terugreis. Tijd voor de tweede overnachting in mijn eentje. Na mijn vorige ervaring had ik online de beoordelingen van mijn volgende adres nog even extra gecheckt, maar dat zag er allemaal goed uit. Ik moest er maar op vertrouwen dat ik de vorige keer pech had, en dat het nu wel een fijn adres zou zijn.
Dat bleek precies ook zo te zijn! Het was een B&B in een rustig dorpje die gerund werd door een vriendelijk echtpaar. Ik werd verwelkomt met een vriendelijke glimlach van de eigenaren en enthousiaste knuffels van de hond. Ik ontdooide zo mogelijk nog verder bij de aanblik van mijn kamer voor die nacht: een ruime, in brocante stijl ingerichte zolderkamer.
Dit was meer zoals ik me de eerste keer alleen reizen door Frankrijk had voorgesteld. Vriendelijke Fransen in brocante huizen. Na een theetje en een douche kroop ik helemaal opgewarmd onder de wol. En ik knipte het bedlampje uit.
Voor de volgende keer…
De conclusie is natuurlijk dat ik het bij de eerste overnachting simpelweg niet had getroffen. Dat het ook nog samenviel met mijn eerste keer alleen reizen, was dubbel pech.
Om even terug te komen op mijn vraag aan het begin: wat moet je doen als je je niet veilig voelt? Het simpele antwoord is: wegwezen! Op het moment zelf dacht ik alleen maar: “ik heb hier geboekt, dus ik moet hier overnachten”. Dat is natuurlijk onzin. Ik had nog niet betaald, en had best (online) kunnen zoeken naar een ander overnachtingsadres in de buurt. Maar al zou ik wel hebben betaald: veiligheid gaat boven geld. Dus een belangrijk leermoment voor de volgende keer: als iets niet goed voelt, ga zo snel mogelijk op zoek naar een alternatief.
Uiteraard weerhoudt een minder leuke ervaring bij de eerste keer mij er niet van om nog eens alleen te gaan reizen! En gelukkig moest ik nog een overnachting alleen doorstaan, en was dat wel een fijne ervaring.
Hoe was jouw eerste keer dat je ging soloreizen? Vond je het spannend, of voelde je je helemaal op je gemak? Wat zijn jouw tips? Laat het weten in een reactie onder dit bericht
