Mijn Alternatieve Vierdaagse: een bijzondere tocht zonder gladiolen

Herinnering Alternatieve Vierdaagse

Wat was ik in januari blij met mijn inschrijving bij de Via Vierdaagse. Dit jaar zou ik de Nijmeegse Vierdaagse lopen, voor het eerst! Maar de vreugde was van korte duur. Corona gooide het sociale leven overhoop, evenementen werden afgelast en ook de Nijmeegse ging niet door. Gelukkig kwam er een alternatief: de Alternatieve Vierdaagse. Het werd een tocht die heel anders was dan ik in januari voor ogen had, maar op zijn eigen manier ook heel bijzonder was. Dit was mijn Alternatieve Vierdaagse.

Andere Vierdaagse, andere voorbereiding

In april werd duidelijk dat de Nijmeegse niet door zou gaan. Inmiddels had ik natuurlijk al wel wat voorbereid, waaronder het vrijvragen van die week. De overnachtingen in Nijmegen annuleerde ik, ik stopte met trainen voor die 40 kilometer. Maar mijn verlof liet ik staan. Ik had die week vrij gevraagd zodat ik kon gaan wandelen, en nou zou ik gaan wandelen ook!

Mijn vriend en ik bekeken ons wensenlijstje van meerdaagse tochten in Nederland die we nog wilden lopen. Daarvan kozen we er eentje om te lopen in de ‘week van de Vierdaagse’. Het werd de oudste wandelroute van Nederland: te voet van Amsterdam naar Arnhem. (Een blog over de hele tocht die we liepen volgt nog! Eerst moeten we de ‘m nog even uitlopen – waarom, dat lees je hieronder.)

>> UPDATE: lees hier de blog ‘De oudste wandelroute van Nederland: van Amsterdam naar Arnhem”.

Juist toen ik alle overnachtingen geregeld had, kwam de KWBN met de Alternatieve Vierdaagse op de proppen. Die wilde ik ook wel lopen! Maar die was wel expliciet van 21 t/m 24 juli. Dat betekende óf alle overnachtingen omboeken (we zouden van zaterdag tot en met donderdag lopen, en de Vierdaagse was tot en met vrijdag), óf op de vrijdag een extra wandelrondje maken. Ik koos het laatste. Qua afstand kon ik nu behalve uit de 30, 40 en 50 kilometer ook kiezen uit 10 en 20. Gelukkig maar, want elke dag meer dan 30 kilometer gingen we niet redden! Omdat het niet uitkwam met onze route, maar ook omdat we zo’n 15 kilo op onze rug meezeulden.

Vier keer 20 kilometer, dat zou ‘m worden voor mij. Geen Nijmeegse Vierdaagse zoals gehoopt, maar een Alternatieve Vierdaagse waar ik evengoed veel zin in had!

Een tocht door midden Nederland

De eerste dag van de Alternatieve Vierdaagse was voor ons dus eigenlijk wandeldag vier. We hadden er al bijna 80 kilometer op zitten. Met bepakking. Had ik al gezegd dat het voor het eerst was dat ik met zoveel gewicht op mijn rug een wandeltocht liep? En dan gelijk een meerdaagse tocht… Ik weet ook niet wat me bezielde. Ik had het wandelen met bepakking denk ik onderschat. Maar stoppen was geen optie, we waren pas op de helft van onze tocht!

Mijn Alternatieve Vierdaagse begon ik dus met al de nodige blaren, afgeplakte voeten, striemen op schouders en heupen en steken in mijn kuiten. Buiten dat voelden we ons prima. De zon scheen en we hadden een mooie route voor de boeg!

We verlieten Doorn, en liepen het bos in. Bij een uitkijktoren deed ik even de rugzak af om de trappen omhoog te lopen voor het mooie uitzicht. Al dat bos (oké, een deel daarvan) zou ik nog doorkruisen! De hele dag liepen we over voet- en fietspaden die tussen de bomen door slingerden. Tot aan Amerongen. Daar staken we met het veerpontje over naar Eck en Wiel. Aan de andere kant van het water was onze overnachtingsplek. Dag één zat erop!

We overnachtten op een piepkleine motorcamping. Het kwam er praktisch op neer dat we kampeerden in iemands tuin. Daar stonden we dan, ons trekkerstentje op te zetten tussen baardige mannen en hun vrienden danwel gezinnen, die hele familietenten uit hun motorkoffertjes toverden. O ja, en er was ook nog een fietsmeneer die na een rondje Nederland-Frankrijk-Duitsland-Nederland nu onderweg was naar huis. Ik had nooit eerder op een motorcamping gestaan, maar ik vond het best gezellig! Maar we konden het natuurlijk niet te laat maken, want de volgende ochtend moesten we op tijd op.

Rust met uitzicht

De volgende ochtend zaten we om 8 uur aan het ontbijt, de tent en spullen alweer ingepakt. Nadat ook de buikjes weer gevuld waren, gingen we weer op weg. Pontje weer over, terug naar Amerongen en het bos in… waar we vervolgens ruim een uur rond hebben gedoold omdat ik er niet meer uitkwam met alle zijpaadjes. Na een hele tijd dolen kwamen we in Elst uit. Dit had ons veel tijd gekost, en we zaten ook nu niet op de route. We waren er klaar mee en pakten de bus naar Rhenen, vanaf waar we de route weer oppakten.

Het stukje door Rhenen en over de Grebbeberg kwam me erg bekend voor. Hier liep ik laatst ook, toen ik de NS-wandeling Blauwe Kamer liep! Ik wist dus precies waar ik pauze wilde houden, en ik bleef mijn vriend aansporen door te lopen tot dat punt. Aan het eind van de vorige dag was hij door zijn enkel gegaan en hij had er nog steeds een beetje last van. Maar eerlijk is eerlijk, we hadden uiteindelijk een prachtig rustplekje met uitzicht!

Eenmaal beneden aan de ‘berg’ smokkelden we nog een keer door een stukje met de bus te gaan, tot aan Wageningen. Daar haalden we ons avondeten (salades) en liepen daarna het laatste stuk naar onze camping voor die nacht. Dat ‘laatste stuk’ was toch ook nog zeker vijf kilometer, en het was al na Nederlandse etenstijd toen we aankwamen. Snel zetten we onze tent op en ploften neer voor onze salades.

Omdat we twee keer de bus hadden gepakt was onze gelopen afstand in stukjes geknipt. (Ik had de Runkeeper app elke keer opnieuw gestart als we de bus hadden gepakt, zodat de kilometertelling wel eerlijk bleef. De app die voor de Alternatieve Vierdaagse wordt gebruikt had ik al snel aan de kant geschoven, die was alles behalve accuraat!) Toen ik de losse stukjes bij elkaar optelde kwam ik alsnog over de 20 kilometer. Gelukkig, ik hoefde niet nog een avondwandeling in te lassen!

Alternatieve Vierdaagse met bepakking
Met zo’n zware rugzak was 20 tot 25 kilometer per dag genoeg!
Een dag in stukjes

Dag drie liepen we van Renkum tot aan… Arnhem, was de bedoeling. Met frisse moed en een krentenbol in de hand verlieten we op tijd de camping bij Renkum. Maar op een gegeven moment konden we niet meer. Het was op. Mijn vriend had nog steeds last van zijn enkel, en mijn kuiten protesteerden ook hevig zodra ik de rugzak ophees. Dus pakten we de bus in Doorwerth.

Het was nog aan het begin van de middag toen we aankwamen op de camping waar we de rest van het weekend zouden blijven. Het bijkomweekend, voordat we weer aan het werk moesten. Helemaal uitrusten konden we nog niet, want er moesten nog een aantal kilometers gelopen worden. Maar alvast even boodschappen doen en tussendoor een barbecue aansteken ging voor nu prima.

Tot aan de bus in Doorwerth hadden we toch nog iets meer dan 10 kilometer gelopen. Dat betekende dat ik ‘s avonds nog een rondje moest. Maar zonder bepakking liep het ineens heel anders. Dan loop je nog eens 10 kilometer zo weg! De derde dag zat er nu ook op.

De laatste loodjes

En toen was de laatste wandeldag aangebroken! En er was nog meer goed nieuws: ik hoefde niet meer met een zware rugzak te lopen! Mijn vriend liet ik thuis (op de camping), zodat zijn enkel de nodige rust kreeg. Ik ging alleen op pad, en liep een route die ik al eens eerder had gelopen: een Groene Wissel vanaf Beekbergen. Plus een beetje extra, om aan de 20 kilometer te komen.

Deze dag liep zo anders dan de voorgaande dagen. Ten eerste een stuk lichter. Zonder het gewicht op mijn rug had ik het gevoel dat ik vooruit schoot. Maar daarnaast liep ik alleen. En ik vind het heerlijk om alleen te lopen. Niet fijner of minder fijn dan samen lopen, maar gewoon, fijn. Toch klopte het voor mijn gevoel niet. Deze week had ik in drukte moeten lopen, met muziek en feesten, en bossen gladiolen aan het eind. Bij de Loenense waterval was het wel even wat drukker. Met natgeregende gezinnetjes die niet waren voorbereid op een plensbui na zo’n stralende droge week. Mijn voeten sopten in mijn schoenen, maar het maakte me niks meer uit. Alleen nog die laatste kilometers, en dan kon ik een warme douche nemen en rusten.

Toen ik terug kwam op de camping wachten er geen juichende mensen met bossen bloemen en lintjes. Alleen mijn vriend, die vroeg “hoi schat, lekker gewandeld?”. Yep, het was geen Nijmeegse Vierdaagse, maar het was wel een mooie wandelweek.

Nagenieten en vooruitkijken

Gedurende de week heb ik weinig op social media gekeken. Achteraf zag ik pas alle bemoedigende berichten van de KWBN, en de verhalen van andere lopers. Ook in de aanloop naar deze week was het een actieve community op Facebook, wat het vierdaagse-gevoel toch een beetje levend hield. Ook al loop je alleen, door het te delen loop je toch samen.

Een week later kreeg ik het aandenken in de brievenbus. Niet het echte kruisje, maar een alternatieve. En dat past goed bij deze Alternatieve Vierdaagse.

Het was een mooie tocht. Zowel de route die we liepen, als het idee dat ik toch voor de Vierdaagse aan het lopen was. Maar ookal was het een mooie oplossing, het was en oplossing voor een probleem waarvan we allemaal hopen dat die zo snel mogelijk opgelost is. Laten we hopen op een ‘normale’ Nijmeegse Vierdaagse in 2021!

About Lindsey

Een stadsmeisje met liefde voor het buitenleven en meer reislust dan haar kantoorbaan kan bekostigen. Is vast van plan om de wereld te zien – ver weg en dichtbij. Gaat ooit naar Santiago lopen, en met een camper door Canada toeren. Haar lijfspreuk is: ‘Stop and smell the roses’, oftewel: neem de tijd om van het leven te genieten.

View all posts by Lindsey →

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *